Μόλις
σήμερα το μεσημέρι ενημερώθηκα για τα
αποτελέσματα του Β΄ Πανελλήνιου
Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2012 της
Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού Κύπρου.
Στο διαγωνισμό βραβεύτηκε η συμμετοχή μου με το ποίημα Νόστος (εξαιρετικά αφιερωμένο στους Κύπριους αδελφούς) με τον Α΄ έπαινο.
Θέλω
να ευχαριστήσω την κριτική επιτροπή,
τον Άθω Χατζηματθαίου και όλους εσάς
που με τον τρόπο σας με φέρατε ακόμα
κοντύτερα στην ποιητική δημιουργία...
(διαβάστε
τους άλλους βραβευθέντες).
Νόστος
Καταραμένος
που δεν εκδικήθηκε
την
ομοαίματη αυτοκτονία
δίχως
πόδι ν’ ακουμπήσει στη γενέθλια γη,
το
μίασμα μη την αγγίξει,
πρόσφυγας
κατάντησε εξόριστος.
Ο
μέγας τοξότης του Άδη
σε
θάλασσες περιέφερε το νόστο του
ώσπου
στη νήσο του χαλκού
Σαλαμίνα
ίδρυσε
αιώνιο
μνημείο σχέσης
την
πατρίδα να θυμίζει[1].
Μία
πράσινη γραμμή,
ανάμνηση
ενός γλυκού του κουταλιού[2],
το
μνημείο χώρισε,
τη
γη τη διχοτόμησε,
νέος
ξεριζωμός απότοκος.
Νεκρό
το βουνό[3]
εμβλήματα καθηλώνει,
σημαίες
ανάγλυφες κυματίζει
θέα
φονικού και πόνου.
Ο
νόστος δε σταμάτησε.
Στην
πατρική γη η Σαλαμίνα δεν πάτησε.
Στο
νότο δε κοιτούν της θάλασσας τη θέα,
μόνο
το βορρά κοιτούν
βορά
πόνου αιώνων χωρισμού
της
αδελφής γης πού ‘χασαν…
[1]
Μυθολογικά ο Τεύκρος επειδή δεν
εκδικήθηκε την αυτοκτονία και το
διασυρμό του Αίαντα, του αδελφού του,
θεωρήθηκε από τον Τελαμώνα μίασμα για
τη Σαλαμίνα και δεν τους επιτράπηκε να
πατήσει στο νησί. Εξόριστος μετά από
περιπλανήσεις ίδρυσε τη Σαλαμίνα στην
Κύπρο που έγινε πρωτεύουσα του νησιού
για μία περίπου χιλιετία.
[2]
Αναφορά στο ποίημα του Κύπριου Κυριάκου
Χαραλαμπίδη, Γλυκό
του κουταλιού
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου